한어Русский языкEnglishFrançaisIndonesianSanskrit日本語DeutschPortuguêsΕλληνικάespañolItalianoSuomalainenLatina
nox cadit, et urbis lucent argento lucent. lumina obscura plateae hanc tumultuantem illustrant spatium, sed etiam solitudinem languide patefecit.
vetus capulus tabernam in vetus viastabat tacitus, quasi in quadam aetate constringitur. fenestellae eius, sicut bases oculi, interdum colorem pallidum grisei coloris detegunt, sicut memorias temporis oblivione. exemplaria in pariete exteriore videntur exesa esse tempore tantum uaria vestigia relinquens, vento volitans, quasi fabulam narrans.
"vetus wang" ad fenestram sedem tabernae capulus sedebat. oculi eius fenestrae semper e intuebantur. fuit quondam iuvenis plenus passionis et somniorum, oculis lucidis, sicut futurum habuit, sicut caelum caeruleum plenum sole.
et recordatus est quod tunc, spe plenus, circa civitatem discurrens, vera facit somnia sua, quasi in omnibus angulis suam relinquens fabulam. omne initium novum quasi miraculum videbatur, et omnis provocatio quasi exami- natio visa est, sed numquam in suis exemplaribus emisit.
tempus autem ibat sicut aqua, tollens omnem spem suam. spectavit semper vicissitudinem in urbe, ac si experientiam quoque temporis experiretur.
hanc occasionem subito oblatam opportunitatem existimabat novum campum conscendendi. protinus expectatione plenus et somnium suum se arbitrabatur scire, sed res eum fefellit. illas glorias praeteritas vidit, sed invenit se amplius capere non posse, quasi nebulo invisibilis incidisset nec sciret gradum capere.
elevato capite, fenestram prospexit. oculi eius lassitudine et certamine pleni sunt, quasi exitum quaereret, sperans directionem invenire, sed responsum non invenit.
veteres tabulae ligneae in theca tabernae tempore maceratae sunt, tactum viridis coloris relinquentes. percussit enim lignum mensae leniter quasi responsum quaerens, sed sub obice rei, vox eius debilior et debilior videbatur.
"numquid cogitasti num vere somnia tua vera esse possint?", murmuravit apud se, quasi responsum quaereret et spem quam semel habuit.
cogitabat de somniis iuventutis suae, spes illarum, quae velut in alium orbem videbantur, res autem eum confusum sentiunt.
in vetere via, haec capulus tabernam tacite stat, quasi exspectans novam fabulam incipere. vitas innumerabiles, illas spes praeteritas, illa somnia, et illa praeterita futura.
