한어Русский языкEnglishFrançaisIndonesianSanskrit日本語DeutschPortuguêsΕλληνικάespañolItalianoSuomalainenLatina
et stetit ante speculum, cum lasso griseo lumen in faciem suam quasi eroded per acuit tempus, relinquens altum vestigia. in oculis lumine somniorum lucet nunc autem inanes silentium. meminit quod cum esset puer esset cupit facti sunt character, qui mutavit mundum et usum suum vires creare suum miraculum. in illo tempore, qui semper libri legere in paginis libri, et cor eius plena spei et desiderium.
tamen, tempus est fortis mortuus, et non smoothes somnia sua gradus per gradus, relinquens non vestigia ex eo incedentia. et laboravi difficile, sed invenerunt quod non potuit frangere per bottleneck. et affectus confusione et damnum sicut aestus, submersi omni spe.
cœpit dubitem sibi et suspicaturus omnia nisus vana. et semel sui -confidence, nunc non est solum infirma tremens. et invenit facultatem non habet multo post cor suum, sicut illud ludibrium eius fragmine tacite.
"habeo nihil ego sum iustus a victus." haec sententia resonabat in aure, sicut spina, assidue penetrabilior in corde meo, faciens eum sentire penitus infirma et desperatis. et intellexit quod omnia ex hoc consequatur pyrrhic victoria non potuit facere et non solum accipit crudelitatem rei.
in hoc tempore, in interiore orbis terrarum et solitaria sicut densissima murum. voluit egredi et nusquam incipere. somnium eius tenetur a vinculis de re, quasi carceres in caveam. et conatus ad conteram liberi, sed non solum sentire sine fine desperandum et inopia.
eius studium videbatur devorari flammas relinquens vestigium vacua. semel passion, iam conversus in aridam petalis et ibat in aere. conatus recolere felicitatem praeteriti sed invenitur illa pulchra memorias factus stained, evanescens quasi somnium.
intellexit animam suam mutasset totaliter. non spes plenus spei sed a sors et non solum passive accipiat re. et interiorem mundum videbatur corruit, et non aedificaretur. erat in altum inopia et desperationem et non invenietam directionem.
hoc est unimaginable dolor, ineffabilis desperatione. sensit se amisit spem omnino et facta est. et nesciebat quid faciam vel quo ire. interiorem mundum totaliter corruit et non reparari.
conatus recolere felicitatem praeteriti sed pulcherrima memorias devorata realitatem, quasi eroded tempore. et invenit quod omne quod inutilem onus inutilis, quasi inane certamen, sed non potuit mutare finalis effectus.
et interiore mundo est sicut cum scissa, relinquens altum dolorem. sciret somnia pulvere potuit amplius sequi. potuit recipere non potuit movere. in interiore mundo concidit totaliter et difficile est aedificare.
nesciebat quid futurum futuri, sed sciebat quod exire, etiamsi pauci gradibus permanere procedere.
